گاهی دلم، چقدر یک رفیق شش دانگ می‌خواهد،
کسی که به دور از جنسیت همراهت باشد،
"مذکر و مونث" فرقی ندارد ،فقط کسی باشد که بفهمد حالت را،
بتوانی به دور از حاشیه و ترساز هر چیزی تا ناکجا آباده زندگی بروی.
اگر کمی، حد "دوستی‌های معمولی" را می‌دانستیم،
کمی دندان به جگر می‌گذاشتیم و احساسات را بیان نمی‌کردیم،
حال قضیه فرق می‌کرد
و "بهترین‌های زندگی‌مان"را هنوز هم کنار خود داشتیم،
می‌توانستیم که تا سالیان دراز از دیدنِ حالشان، حالمان جان بگیرد!
می‌توانستیم به جای خاطراتِ تلخ، زندگی را پُر از 'خاطراتِ' شیرین و دوست داشتنی کنیم.
مگر چه میشود که پای عشق را وسط نکشید؟!
همه چیز که نباید به عشق ختم شود،
بعضی دوستی‌ها باید ناب بمانند!
خالصِ خالص
__________________________________________________
به ما ظلم شدظلم شد که از اول دبستان، از همبازی های جنس مخالفمون دور شدیم.
که بهمون دیکته کردن نباید باهاشون بازی کرد ، نباید سمتشون رفت.
چرا مخالف؟ مگه مرد و زن دو جنس مکمل نیستن؟ چرا گفتن مخالف؟ چرا شدیم پنبه و آتیش؟
در صورتی که می تونستیم بهترین دوست باشیم.
انقدر محدود شدیم که تا یکی نگاهمون میکنه، توجه میکنه، میگیم حتما عاشق شده شدیم مثل"حبیب" "لیسانسه ها"که تا یه دختر باهاش حرفی میزنه، کلی قلب دور سرش میاد و از خوشحالی بال در میاره، هزار تا داستان عاشقانه باهاش میسازه.
تلخه ولی حقیقته،به ما ظلم شد که بهترین دوست هامون ازمون دور شدن.
دختر و پسر مکمل همن، شاید با م هم، زندگیمون گاهی بهتر میشد.
جنبه نداریمجنبه ی دوستی ساده نداریم. الان یه سری میگن دوستی ساده بین دو جنس،معنی نداره.
معنی داره ولی برای ما ترجمه نشده، چون قواعدشو نمیدونیم.چون هر کس رو دیدیم دو روز بعد با دوست به ظاهر معمولیش، رل زد:/
دوستی مقدسه، با سوتفاهم یه عشق مضحک، خرابش نکنیم.
این متن مخاطبش همه ی ماییم، منتو
بیاید تو روابطمون، تو احساساتمون، تو قواعدمون تجدید نظر کنیم.
نمیگم کورکورانه اعتماد کنیم.نهاما حداقل کورکورانه قضاوت نکنیم.
فقط چون دو نفر از دو جنس مختلف هستن و با هم حرف میزنن، نگیم که .
شاید پای یه دوستی عمیق و خالصانه در میون باشه:)
درباره این سایت