ﻘﺪﺭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ٬ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍ ﺩﺪﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﺎ !!!
ﺑﺮﺍ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﺎ!!!
ﻘﺪﺭ ﺣﻒ ﺍﺳﺖ ﻪ ﻣﻦ ﻣﻤﺮﻡ ﻭ ﻏﻮﺍﺻ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﺍﻗﺎﻧﻮﺱ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻤﻨﻢ !!!
ﻣﻤﺮﻡ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺒﺎﺭ ﺯﻣﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭ ﺮﻩ ﻣﺎﻩ ﻧﻤﺒﻨﻢ !!
ﺩﻟﻢ ﻣﺨﻮﺍﺳﺖ ﻨﺪ ﻠﺴﺎ ﻣﻌﺒﺪ ﻭ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺰﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺪﺪﻡ !!!
ﻭ ﺩﻟﻢ ﻣﺨﻮﺍﺳﺖ ﺒﺎﺭ ﻫﻢ ﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋ ﺑﻠﻨﺪ،ﺮﻭﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ !!
ﺩﻟﻢ ﻣﺨﻮﺍﺳت ها ﻣﻦ ﺯﺎﺩﻧﺪ،
ﺑﻠﻨﺪﻧﺪ،
ﻃﻮﻻﻧ ﺍﻧﺪ،
ﺍﻣﺎ ﻣﻬﻤﺘﺮﻦ ﺩﻟﻢ ﻣﺨﻮﺍﺳﺖ ﻫﺎ ﻣﻦ ﺍﻦ ﺍﺳﺖ ﻪ :
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ،
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻤﺎﻧﻢ ،
ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺷﻮﻡ !!!
ﻘﺪﺭ ﻭﻗﺖ ﻢ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺎﺪ ﻣﻬﺮ ﺑﻮﺭﺯم ،
ﻭﻗﺖ ﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺪ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻢ،
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ،
ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻡ ﻫمه ی ﺯﺒﺎ ﻫﺎ ﺭﺍ .
ﻣ ﻮﻨﺪ : ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻣ ﺭﻭﻧﺪ،
ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻣﻮﻢ :
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻪ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻬﺸﺖ است.
ﺗﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺵ،
ﺑﺬﺍﺭ ﺑﻮﻨﺪ :
ﺳﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛
ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺎﺭ ﺍﺳﺖ؛
ﺯﻭﺩ ﻣﺒﺨﺸﺪ .
ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﺩﺮ ﺴ ﺩﺭ ﺍﻦ ﺳﺮﺯﻣﻦ،
ﺳﺎﺩﻩ ﻧﺴﺖ .
ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺗﻐﺮ ﻧﻦ !
ﺗﻮ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻩ
ﺁﺩﻣﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻔﺲ ﻣﺸﺪ .
ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻢ !.
ﻫﻤﺸﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻤﺎﻥ .
دلنوشته ای زیبا از فروغ فرخزاد
__________________________________________________________________
ادامه مطلب
درباره این سایت